kantor legionowo

automatyczne tłumaczenie
Brać w czymś udział

Wymieniacz pieniędzy to zajęcie kupieckie znane od czasów starożytnych wraz z pojawieniem się monet . Jak sama nazwa wskazuje, dostawca wymienia zagraniczne metody płatności na pieniądze lokalne lub krajowe za opłatą . W krajach uprzemysłowionych takie interesy z klientami prowadzą obecnie kantory i maszyny do wymiany pieniędzy . Rozwój kantorów jest ściśle związany z historią monet i pieniędzy. Okres rozkwitu znany jest w średniowieczu. Początki nowoczesnych instytucji kredytowych leżą w biznesie wymieniającym pieniądze, który rozszerzył swój obszar działalności m.in. o transakcje kredytowe .
Kantor i jego żona (zdjęcie Marinus van Reymerswaele , przed 1533?)
zawartość

Transakcja biznesowa

W przeszłości, tak jak teraz, prowadzenie biznesu wymagało dostępności dla klientów różnych popularnych rodzajów monet oraz, w razie potrzeby, sztabek złota lub srebra . Podstawową działalnością wymieniającego pieniądze było i jest przeliczanie kursów walutowych, po którym następuje przeliczanie pieniędzy do odbioru lub dostarczenia z jego zasobów.
Wiedza i umiejętności

Kantor w czasach historycznych wymagał doskonałej znajomości próby złotych i srebrnych monet oraz autentyczności monet. Wymagało to kilkuletniego doświadczenia, aby móc od razu decydować o sposobie przeprowadzenia transakcji giełdowej. W idealnym przypadku w przeszłości wystarczyło mu oględziny, ale w razie potrzeby musiał użyć wagi . Arytmetyka mentalna była wymagana, gdy musiał przeliczać jedną walutę na nominały innej, ponieważ wiele walut nie miało jeszcze systemu dziesiętnego .

Kantor musiał też znać się na prostej księgowości . Podstawowym zadaniem na targach było przyjmowanie depozytów od podróżujących kupców na czas ich pobytu. Kaucja została zaewidencjonowana w księgach kantora i pomniejszona o zakupy towarów, które przypadły sprzedającemu jako kaucja. W końcu deponent otrzymał z powrotem saldo tylko z wpisów dokonanych dla niego w walucie. [1]

Rachunkowość rozszerzyła się, gdy kantorzy zaczęli pożyczać pieniądze, a także wystawiać „weksle” znajomym biznesowym w innych regionach.
Umeblowanie kantor legionowo

Pierwotnie do prostej operacji biznesowej wystarczał stół, na którym kupiec umieszczał swoje typy monet. Biznes był prowadzony w plenerze. Później, wraz z pojawieniem się cechów , powstały stałe miejsca, w których można było znaleźć kilka kantorów, a wreszcie kantor jako osobny lokal gospodarczy. Ich wyposażenie było początkowo skąpe, jak wynika z raportu Jakoba Meyera dotyczącego kantoru Hasena w 1503 r.: przewijak, przybory do pisania i drugi stół. Przestrzeń ostatecznie stała się kwintesencją branży wymiany walut. W budynkach kupieckich przed niebezpieczeństwem chroniły sklepienia ognioodporne i antywłamaniowe.

We Włoszech kantorzy, którzy nie byli już w stanie dokonywać płatności, mieli rozwalane stoliki („banca rotta”), co przypomina niemieckie słowo „ bankructwo ” .
Wątpliwe postępowanie biznesowe

Metody czarnych owiec wśród wymieniających pieniądze są opisane w Libellus Sancti Jacobi , piśmie z XII wieku. Opisano przykłady nieuczciwych działań

użycie dwóch zestawów wag do kupna i sprzedaży
kosztowna sprzedaż własnych monet, tańszy zakup pieniędzy od klientów
Zakwestionowanie autentyczności oferowanych mu złotych lub srebrnych monet
Wycinanie większych monet
sprzedawać klientowi cięższe monety jako bardziej wartościowe. [2]

fabuła
antyk
Grecja

W hellenizmie wymiana pieniędzy, podobnie jak bankowość, była w rękach państwa. W starożytnej Grecji, oprócz wymiany pieniędzy, banki były wykorzystywane do tymczasowego bezpiecznego przechowywania gotówki oraz do wygodnego i bezpłatnego transferu monet do obcych miejsc. Nazwy i operacje ateńskich instytucji bankowych są przekazywane w różnych przemówieniach sędziowskich Izokratesa i Demostenesa . [3] kantor legionowo

Podróżni lub kupcy, którzy chcieli zapłacić za towary lub usługi zakupione za granicą, stanęli w obliczu sytuacji wymiany własnych pieniędzy na uznany lokalnie środek płatniczy. Kantorzy zaspokoili tę potrzebę. Ocenili każdą oferowaną monetę pod kątem rodzaju, zużycia, uszkodzeń i autentyczności w zamian za lokalne pieniądze.

Wiele greckich miast produkowało własne pieniądze i używało różnych wizerunków monet, na przykład na monetach widniała sowa jako znak ateńskiego pochodzenia. Wszystkie starożytne monety są bite ręcznie i nie są do końca takie same. W Atenach , z połączeniami handlowymi ze wszystkimi częściami Grecji, Azji Mniejszej i Orientu , kantorzy handlowali monetami z różnych krajów i miast. [4] Pieniądze wymieniano w porcie w Pireusie . [5] Wywodzący się z kształtu ich stolików pieniężnych, kantorów nazywano trapezitae .

Już w IV wieku p.n.e. Według naukowej opinii nastąpiło przejście od kantora, który koncentrował się na sprawdzaniu monet i wymianie pieniędzy, do bankiera – którego oczywiście nie można jeszcze porównać z dzisiejszym. Ten ostatni przyjmował teraz także depozyty. W II wieku p.n.e. Przed naszą erą już na aukcjach udzielano pożyczek pod zastaw odsetek i zaliczek od bankierów dla klientów. [6]